Քանի գնում Կարեն Կարապետյան կերպարը առավել անբարդույթ և առավել հետաքրքիր է դառնում: Լրատվական դաշտն ու հասարակական կարծիքը նույն ալգոռիթմով արձագանքեցին վարչապետի հանրապետական դառնալուն իսկ այս պահին նմանատիպ արձագանք են արձանագրում վարչապետի ՀՀԿ ցուցակում լինել չլինելու խնդրում:

Աշոտյանը արագ որսաց հրապարակ նետվելու և օրենքի անառարկելի գերակայությունը գովաբանելու արտակարգ առիթը -մեկ անգամ էլ ապացուցելով, որ ինքն ու ՀՀԿ այն թևը, որին պատկանում է յուր անձը, կարող են հաշվել մինչև երեքը, զիջելով վարչապետի թվաբանական ունակություններին:

Առնվազն միամտություն է կարծել, թե Կարեն Կարապետյանը չգիտեր Հայաստանում փաստացի բնակության անհրաժեշտության նախապայմանը: Ավելին ՝ հարյուր օրվա ասուլիսը անել հարյուր քսաներրորդ օրը ամենեվին էլ նավասարդով պայմանավորված չէր, այլ ՀՀԿ նախըտրական քարորզարշավը առանց իր մասնակցության սկսելու ազդակ, որի պատիվը տրվեց հենց վարչապետին և ընձռվեց իրեն նաև հրաշալի նախապայման՝ ժողովրդի աչքում մաքրվելու ՀՀԿ անդամ լինելու խարանից ՝անձամբ տարածելով իր ՀՀԿ ցուցակում չլինելու ավետիսը … առավել գերակա դարձնելով զուտ աշխատելու և երկրին օգտակար լինելու դիլեման:

Քաղաքական դաշտի սնանկ լինելու այս պարագային թեման արագ սպառվում է և գործադիրը ոչ միայն զերծ է մնում նախընտրական գզվռտոցից, այլ նաև իրեն ապահովագրում է այդ գործընթացներին իր ակնհայտ մասնակցության վտանգից …

Մնում է հաղթահարել ևս մեկ խութ ՝ չհայտնվել ՀՀԿ շտաբում, իսկ դրա համար վարչապետը ունի գերակշիռ փաստարկ- ոչ մի թելով կապված չէ աբրահամյանական ընտրակարգի հետ, ավելին ՝ չի էլ տիրապետում օգտագործվող գործիքներին:

Հ.Գ. Բայց երբ նայում ենք նրա վարչակազմի ՝ մասնավորապես առողջապահության նախարարի սարկազմիկ կերպարին, ինչպես նաև վարչապետի խորհրդականներից ոմանց ՝ ի մասնավորի Արամ Վարդեվանյանի և Ալեքսանդր Խաչատուրյանի հպանցիկ աշխատաոճին, համոզմունք է ձևավորվում, որ վարչապետի կողքին կանգնածներից շատ քչերը հավես ունեն աշխատելու:

Հասմիկ Մելքոնյան

Գյումրի