Պետության գոյությունը ամենից առաջ ենթադրումա նրա տարբեր հաստատությունների գործունեությունը, համագործակցությունը, ֆունկցիոնալությունը: Եթե մարդիկ անձնական հանդիպում են պահանջում երկրի ղեկավարի հետ մի ինչ որ տեսակ հարցով, ապա էդ նշանակումա, որ պետական հաստատությունները չեն գործում, կամ գործել են մեծ թերացումներով, ինչը հավասարազորա չգործելուն: Այսինքն էդ նշանակումա, որ տվյալ անձը իրա նորմալ, բնական ու կենսական հարցերը չի կարացել սպառի պետական հաստատությունների հետ շփմամբ ու մնացելա վերջին իշխանական ինստանցիան՝ հանդիպումը բարձրագույն գործադիր իշխանությունը ներկայացնող վարչապետի կամ՝ նախագահի հետ: Սա իրա հերթին նշանակումա որ մենք իրականում չունենք պետություն: Մենք ունենք կիսապետություն՝ կեղծ պետություն, իրա նույնչափ կեղծ ու չկայացած հսատատություններով, որոնք սպասարկում են մենակ կառավարող զզվելի էլիտայի շահերին ու վերջ: