Ողորմաթաս Ձեռքով բռնած գինու մի գա՜վ, Փո՛րձ եմ անում ըմպել, Անիծո՜ւմ եմ հազար անգամ, Որ այս ձե՜ռքը ժամանակին Զե՛նք է բռնել… Հավերժի ճամփորդ Այս կրկես-աշխարհում Չգիտեմ թե ո՞վ եմ՝ Ծաղրածո՞ւ, Աճպարա՞ր, թե՞ Դիտո՜րդ… Միևնո՜ւյն է, բղավո՜ւմ եմ թե Կյանքից գո՛հ եմ- Ասես թե քնից հագեցած ճամփորդ: Քայլում եմ և…չգիտեմ թե ուր Չի՛ ընկճվում նա՛ Ով կորե՜լ է ճանապարհին- Քանզի գիտի, որ վերջը կա՝ Որը սկի՜զբն է մեկ այլ՝ Ուրի՛շ ճանապարհի… |