* * *
Ես չգիտե՜մ,
Ես չե՜մ հիշում,
Խե՞նթ եմ արդյոք ծնվել,
Թե՞ հետո եմ խենթացել,
Որ աչքե՜րդ
Շրթունքնե՜րդ…մի կողմ թողած՝
Ձեռքերդ եմ համբուրել…

Լա՛ցը երբեք ես չե՛մ սիրել,
Ծա՛փն եմ ես միշտ նախընտրել,
Կյանքիս տխուր պահերին էլ,
Չե՛մ արտասվել,
Ծա՛փ եմ տվել կամ
Ծնկներիս հարվածել:

…Ու չգիտե՜մ,
Խե՞նթ եմ եղել
Թե՞ քո ձեռքին խենթացել,
Բայց վստահ եմ,
Որ իմ վերջին Ճանապարհին,
(Դու անպայման կլինես)
Խիստ ու իրենց տխուր պահող
Մարդկանց կողքին՝
Ծա՛փ կտաս, ծա՜փ
Այլ ոչ թե լա՜ց կլինես…