ՖԲ-ն կեղտը բերա՜նն առնում, Բարբաջո՜ւմ է անկապ բան, Մին` լրբի պես լա՜ց է լինում, Մին` ոռնո՜ւմ է զերթ գազան: Մին` անգրագետ մտքերի պե՜ս, Աղմըկո՜ւմ է ստատուսում, Մին` ուշացած հաղորդման պե՜ս, Ժապավենին երևում: Մեր էջերը, աղքա՜տ ու սին, Ե՛վ մթին են, և՛ տըխուր. - Ի՞նչ ես նստել պատի տակին, ՖԲ ընկեր, էդպես լուռ: Հոգնե՞լ ես դու լրահոսի Ոռնոցների՜ց խելագար, Թե՞ նիրհո՜ւմ ես նոութբուքի Բըզզոցի տակ միալար: Արի գրե՜նք, ՖԲ ընկե՜ր Իմ ֆեյսբուքյան օրերի, Կամ ուզո՞ւմ ես նկարդ բեր, Նկարով լա՜վ կըլինի: Մեկը գո՜ղ է, մեկը՝ պոետ, Մեկը տաղա՜նդ կամ հանճար, Մե՜կն էլ անուս քաղաքագետ (Մարդու լայքն է միշտ անմահ) Գրե՜նք, խառնե՜նք գյուղ ու քաղաք, Կյանքից գրենք էն ափի՜, Գրենք, ո՞նց են մեր կանայք ՖԲ մտնում մինչ արփին: ՖԲ-ն կեղտը բերա՜նն առնում, Բարբաջո՜ւմ է անկապ բան, Մին` լրբի պես լա՜ց է լինում, Մին` ոռնում է զերթ գազան: Ա՜նց ենք կենում…բայց ՖԲ-ի Գո՜րծն է խոսվում լա՜վ ու վատ. Երանի՝ ո՛վ ՖԲ մտնի՜ Ու մա՜րդ մնա անարատ։ խմբագիր Ս.Ումառ-Հարությունյան թարգմանիչ՝ Հովհաննես Թումանյան (ռուսերենից) հեղինակ՝ Ալեքսանդր Սերգեեւիչ Պուշկին |