Իմ հարազա՜տ ձայնարկություն՝ Այնպե՜ս ստացվեց, որ կյանքո՜ւմ Դարձանք իրար քո՜ւյր-եղբայր: Ինձ ո՛չ հո՜ւյս ես, ո՛չ էլ հե՜նք Արդեն գիտե՜մ, որ երբե՜ք Նստե՜լ պառկե՜լ կռանա՜լ, Շուռումո՜ւռ գալ անկողնում, Կոշիկ հագնե՜լ լողանա՜լ Առանց «ՎԱ՜Յ» -ի չի՛ ստացվում: Հեշտությա՜մբ չեմ արթնանում Կամ բարձրանում հարկի՜ց հարկ, «ՎԱ՜Յ» ասելով անընդհատ: Չե՛մ դժգոհում ես կյանքից՝ Այնպիսի՜ն է ինչպես կա՛, Նույնի՛սկ հայելուց սրտակից Ինձ նայում է իրոք «ՎԱ՜Յ»: Ինձ հետ հետո ի՞նչ կլինի- Ես չգիտե՜մ, հավատա՜, Աղոթո՜ւմ եմ, Աստված չանի՜ Կյանքը դառնա «ՎԱ՜Յ, ՎԱ՜Յ, ՎԱ՜Յ»: թարգմ. Ս.Ումառ-Հարությունյան Ирена Барановская Моё родное междометие, Ты не поддержка, не опора, Чтобы присесть или нагнуться, , Легко уже мне не подняться, И с молодыми не тягаться – Ползу в сопровожденьи «ОЙ» . На жизнь я вовсе не в обиде, А что же дальше с нами будет? |