Տարօնի առիւծ հայերը ընկան,

Ընկան ոսոխ բորենու առաջ,

Պատի՞ւ է մեզ այս բանը ներել,

Յարի՞ր է մեզ այստեղ լռել:

Նրանք ընկան մեր անունով,

Նրանք ընկան մեր արիւնով,

Պատիւ չէ մեզ այս բանը ներել,

Յարիր չէ մեզ այստեղ լռել:

Ժամն է հասել հատուցումի,

Ժամն է ասելու բորենի թուրքին,

Թէ ինչ ասել է հայի ցասում,

Թէ ինչ ասել է հայի ժայթքում:

Տարօնի լեռները սգում են, ողբում,

Իրենց լանջերում արիւն է եռում,

Տարօնի առիւծը հային է փնտրում,

Հայ որդիներ, նրանք ձեզ են կանչում:

Վարդան Հովէեան