* * *
Իմ հոգին վհատ, նկուն,

Թափառում է աշխարհներում,

Ցաւով տեսնում հային անտուն,

Ու խորովում մոխիրներում:

Իմ հոգին կայծակ՝ շառաչուն,

Որոտում է մեծ ծովերում,

Փարոս բռնած տուն է կանչում,

Յույս է տալիս թշուառ հայուն:

Իմ ոգին հուր փրկութեան,

Բոցկլտում է մեր լեռներում,

Շեփոր վերցրած կոչ է անում,

Կռուի կանչում ողջ հայութեան: