Ընդամենը մեկ օր...եթե հայ ազգի կյանքում ներկա լինի ապրիլի 23-ը, ապա ապրիլի 24 երբեք չի լինի...ներկայությունն էլ դեռ քիչ է, պետք է ատամներով պաշտպանել, զարգացնել և մեզ ապացուցել, որ մենք ապրիլի 23-ի ժողովուրդ ենք, ոչ ապրիլի 24-ի...մեզ, ոչ թե աշխարհին, աշխարհն ինքն այդ ժամանակ կհամոզվի....այդ ժամանակ նոր կհարգեն մեզ..լալկաններին չեն սիրում, սիրում են հաղթողներին...Դեռ դպրոցական տարիներին կարդացած Նար-Դոսի ՙՋհուդի ականջը՚ պատմվածքի մեջ մի հատված կա...որ չգրավենք Երուսաղեմը, կգնենք այն...սա հրեաների ազգային նպատակն էր, վերագտնել իրենց Հայրենիքը...ու վերագտան...ու այսօր նրանց հետ հաշվի է նստում ողջ աշխարհը...ամեն ազգ ինքն է կերտում իր պատմությունը, ուրեմն բերեք կերտենք այնպես, որ այլևս ապրիլի 24 չկրկնվի մեր պատմության մեջ...