Տպավորությունը ընենցա, որ Հայաստանում դպրոց չեն գնացել ու պատմության ուսուցիչը համապատասխան դասաժամին չի բացատրել, թե ո՞րնա իշխանափոխության ու հեղափոխության հսկայական տարբերությունները: Սերժա - նիկոլական թատերական արվեստով իշխանության հանձնման - ընդունման պրոցեսին ՝՝հեղափոխություն՝՝ կոչելը հակագիտականա, կոպիտ սխալ ու մեծագույն անգրագիտությունա: ՝՝Հեղափոխությունը հասարակական - տնտեսական կյանքի սոցիալական, հոգևոր, իրավական հարաբերությունների ՀԱՄԱԿԱՐԳԱՅԻՆ, արմատական փոփոխություններն են, որը որպես նոր համակարգ բացառումա հայեցակարգային - գաղափարախոսական մակարդակով հնի գոյությունը՝՝: Սահմանումից բխեցված պարզագույն համեմատականից էրևումա, որ Հայաստանում ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒՄԱ պահպանվել սոցիալ - տնտեսական, հոգևոր, իրավական հարաբերությունների թալանչիական կառավարման համակարգը, որը իրա բնույթով ոչ թե հեղափոխականա, այլ՝ հակահեղափոխական: Հայաստանը իրա հեղափոխության իսկական ժամանակը ապրելա սովետական տարիներին, երբ երկիրը կապիտալիստական հարաբերությունների ՀԱՄԱԿԱՐԳԻՑ անցումա կատարել սոցիալիստական հարաբերությունների ՀԱՄԱԿԱՐԳԻՆ: Սովետական հեղափոխական ժամանակներում են իշխել կյանքի կազմակերպման սոցիալ - տնտեսական նոր սկզբունքները, որդեղ աշխատավոր մեծամասնության շահերը արտահայտելա համապատասխան քաղաքական վերնախավը: էդ համակարգային ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅԱՆ շնորհիվա, որ Հայաստանը ու հայը 70 տարվա մեջ հասելա ակնհայտ բարձունքների՝ մշակութային ու սոցիալ - տնտեսական վերելքի, միջազգային ճանաչման, պաշտպանվածության ու հարգանքի: Ընդ որում, էդ հեղափոխությունը ներմուծվելա դրսից՝ ռուսների կողմից, որոնց հայհոյելու փոխարեն պտի հատուկ՝ պետական մակարդակով, շնորհակալություն հայտնենք: Էսօրվա Հայաստանը հակահեղափոխականների ստեղծած ՝՝հայաստաննա՝՝ որդեղ 70 իսկական հեղափոխական տարիների ընթացքում կուտակած, ստեղծած նյութական ու հոգեվոր ոլորտը ՆՊԱՏԱԿԱՅԻՆ ձևով սնանկացման՝ բանկրոտիյա տարվել: Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ Շվեդիա, Էնշոփինգ 27.06.2018 |