Իսկ ձյունն իջնո՜ւմ է երգով Իմ թափառող ուսերին, Տրորվում է ոտքերով Հունվարյան ցուրտ մեղեդին: Կեսգիշեր է ցո՜ւրտ ու մութ, Ինձ հետ քայլում է քամին … Տունս թվո՜ւմ է հեռու - Ասես ծայրո՜ւմ աշխարհի: Ցրտից սիրտս քիչ կաղո՜ւմ է՝ Մի կերպ շնչում դողալով, Երբ մտրակի պես դաղո՜ւմ է Հունվարը իր մատներով: Հանդա՜րտ, սպիտա՜կ քող է իջել Եկեղեցու գմբեթին, Տեսնես արդյոք մի վառվող մոմ Մնացե՞լ է այս ժամին: Փաթիլները օրերի պե՜ս Երկնից թափվում են հողին, …Ե՞ս եմ և այս հունվարը ծե՜ր Գիշերվա ուշ այս պահին… |