Սիրունին չկոփես, Տեր,
Չկապկես աջն ահյակին,
Դյուրաբեկ մնա սերը
Ու մեկ էլ հախճապակին։
Բրուտի ափերին՝ լույս,
Հուրքի պես էշխի թող գա,
Հարաջան, նա է անհույզ
Եվ թող նա սիրտ գողանա։
Չթրծես սիրունին, Տեր,
Կրակը չի դիմանա,
Սիրունին՝ սիրուհու դեր,
Բրուտը թող հիանա։
Ու բան է, եթե հանկարծ,
Մշմրի նա էլ հոգնած,
Իմաց տուր, ուր էլ գնա
Բրուտ է, ոչ քահանա։