Աշխարհից պոկված փոքրի՜կ մի պատառ

Տեղավորվել է մարդու աչքերում,

Եվ ով փորձո՜ւմ է պատառն այդ կարդալ

Հայտնվո՛ւմ է մի օտար աշխարհում:

Տիեզերքի են նման աչքերը մարդու-

Ի՜նչ ասես որ չկան այնտեղ՝

Էլ ցա՜վ, էլ երկյուղ…

Ու թե փորձո՜ւմ ես մինչև վերջ կարդալ-

Հայտնվում ես մի շնչող թակարդում:

Հառաչող մարդու աչքերը «սև՜» են

Արտասվող մարդու աչքերը «կապո՜ւյտ»

Ծիծաղող մարդու աչքերն ուրի՜շ են

Անհո՜գ, անտարբե՜ր մարդու աչքերը՝

Դատա՜րկ ու անգույն:

Սիրող աչքերը ուրի՜շ գույն ունեն-

Այդ գույնն անհա՜յտ է, դեռ չունի՜ անուն,

Ասես տխրությունն իր գույներն է քամել՝

Բազմագույն բերկրանք լցրել աչքերում:

Ո՛չ ոք չգիտի թե ո՞ւր կտանի

Սիրո բիբերով գծած ճանապարհը,

Ո՛չ ոք չգիտի թե ո՞ւր կհասնի

Աչքերի միջով քայլող Մարդ-Աչքը:

Սիրո աչքերը՝ մի ալիք հզոր…

Լեռնապարերով փակված փակուղի…

որ ափ է տանում եզերքներում նո՜ր,

Ուր ո՛չ ցավե՜ր կան,

Ոչ արթնացումնե՜ր ահեղ տագնապի…