Ե՞ս եմ գժվել, թե՞ աշխարհը ակնդետ,

…Ո՞վ է տեսել նորմալ մա՜րդը

Խաղե՜ր խաղա ցավի հետ,

Խաղեր խաղա մենակությա՜ն

Թախիծի՜ կամ սիրո հետ,

Այցի գնա հիշողությա՜ն

Լաբիրինթում թափառելու

Առա՜ջ-ետ:

Չէ՜, աշխարհը արդեն ա՜յն չէ,

Ե՜ս էլ ե՛ս չեմ այլ մոռացված մի հի՜ն ես՝

Իմ նավակում միայն ե՜ս չեմ

Ա՜յլ մի աշխարհ,

Նո՜ր, անծանո՜թ ասպարեզ…