Էս թրքության, գժանոցի բոլորումը, Ներս ու դրսի անհեռատես ոգորումը, Երեսպաշտ են դրանիկ ու կատարածու, Մի բամբիշ և ինչու՞ այսքան հազարացուլ։ Ժպիտ տեսա՞ք մթնած դեմքին հագարացու, Մեկը հարյավ, ուրիշներն են մեռելոտի, Հեղգ ու անփույթ թե տիրակալ, թե տիրացու, Խելքից ընկել, դարդն են լացում առավոտի։ |