Ես մի ձև ունեմ, անգին, Եվ մի տաղ ունեմ կարգին, Մի նկար ունեմ խամրած, Մի հայացք՝ գույնը գցած։ Ես էլ սիրտ չունեմ կոտոր Եվ անցում՝ ծուռ ու խոտոր, Ես մի կյանք չունեմ էլի Ու այլ սեր՝ զարմանալի։ Ինձ, անցնող-դարձող գալիս, Նայում են, չեն ճանաչում, Ինչ մնաց մահվան քարիս․․․ Դալարել, չի կանաչում։ |