Ասի մի անգամից ժպտամ խնդաբերին, Որ պատահմամբ ինձ չձգի կյանքը, Երնեկ ասեմ, հազար օրհնանք՝ խնկաբերին, Նա է ծխում էս աշխարհիս կարգը։ Ում էլ ժպտամ սակայն, չկա արդարացում, Երբ ապրածս է ձրի ներկայացում, Միանգամից չեղածին եմ բան հավելում, Որ ինձ մնա մի կաղ ներհայեցում։ Դեպի ներս եմ ժպտում էլի մի անգամից Եվ քաշում եմ հանդիպակաց ծամից, Ինձ լքում է կինը հաջորդ դիմադարձին, Կրկներգի պես՝ ցավի վերադարձին։ |