Անցյալից մի հուշ, տպավորության անհասցե մի խաղ, Ողբի մեկնությամբ տապանագիրս է ցավի հրապույր, Էյ գիտի աշխարհ, անդադար թվում, հիշում եք հաճախ, Մանրուք չթվա, իմ քաշով ոսկի և մի աջհամբույր։ Ափեղա, հօքի, իմ ծվենները սուրփ պատարաքին Աչում ամփոփիր, աղի ողորմ է այս կյանքը ու սին։ Քանի անգամ եք գիրս կարդալու, որ մեկնաբանեք, Թե, եղուկ, հեյ-վախ, էլ սրա հոգին տեղահան չանեք։ |