Դու՝ անակնառու, ես եմ աչառու, Թե հպավոր ես, ինչքա՜ն եմ հեռու, Առանց ապացույց մի դրույթ ես դու․ Աքսիոմատիկ ես, ես չեմ հերքելու։ Ես չեմ ժխտելու, որ և հաստատեմ Ոսկեգույն ցոլքիդ հին առեղծվածը Եվ զմայլ էլի ինձ քո մեջ սաստեմ Եվ քիչ չթվա Աստծու տվածը։ |