Կամաց-կամաց հավաքում եմ լույսը Ոսպնյակներիդ կիզակետում սառած, Քո առանցքի հավանական հույսը Սեթևեթ չէ և դիմում եմ առաջ։ Իմ շողերի, կնճիռների փունջը Կամ ցրում եմ, կամ հավաքում, անգին, Իրական, կամ կեղծ է որմնաքունջը, Իմ կողմից ես, թե դիմահար, ով կին։ Մի հայացք կա, որ չեմ շարունակում, Քո աչքերից պատասխաններ կորզում, Պատյանիդ մեջ, սիրո պարունակում Լույսի նման տարամետ եմ կորչում։ |