Կամ մտածում ես, կամ արհամարհում, Երկու դեպքում էլ անցումը նույնն է, Ցավից հետո է միտքդ համառում, Երբ իմ գրածը քեզ աղու թույն է։ Եվ այն կյանքում են մեղքերը ներվում, Այստեղ մի սիրտ է տրոփում հեռվում, Նրա մլմլուն բոցը ինչ անես, Ինքը կմարի, որ դու չվանես։ |