Դու լույս լինես ու ես՝ խոյակ Քո եռանավ բազիլիկին, Դու ծով լինես և ես՝ կոհակ՝ Հրայրքների քո կիրակին։ Դու կավ լինես ու ես՝ բրուտ, Քեզ ո՞նց հունցեմ էլ անհմուտ, Դու հևք լինես և ես, հոգի, Թե ցավ լինեմ, ինձ ամոքիր։ Եվ գիրկ լինես թևատարած, Գիշեր լինես փայլուն սաթի, Թե պսպղաս սիրահարված, Ես սեր լինեմ առանց չափի։ |