Ես չե՛մ կարող գրել այնպե՜ս, Որ դու հասկանաս, Չգրե՜լ էլ չեմ կարող, Դու ձև արա՝ իբր հասկացա՜ր, Ես էլ թող հարբեմ Քո չհասկացածով: Հարբած ժամանակ կգրեմ տողե՜ր, որ դյուրի՜ն լինի հետո կարդալը, Մ իգուցե՞ այնժամ ես քեզ հասկանա՜մ, Թե ի՞նքան ծանր է ինձ չհասկանալը Քեզ հասկանալը դժվա՜ր է, Գիտե՜մ, Ինձ հասկանալը - առավել դժվար, Հարբա՜ծ, կիսարբա՜ծ կամ էլ սթա՜փ լինեմ Նո՛ւյնն եմ գրելու, Իսկ դու ձև՜ արա՝ ի՜բր հասկացար: Թե որ հե՜շտ լիներ իրար հասկանալը, Կարո՜տը կոկորդ չէր սեղմի, Օղու հերթական բաժակ կո՜ւլ տալը Այսքա՜ն դառնահամ չէր լինի… Կաթի՜լ առ կաթի՜լ քաղցր հուշերը Ծորո՜ւմ են՝ կո՜ւլ գնում հողին, Հողից բարձրանում են հասկերը- Կառչած արևի շողերից: «Հասկանալ» բառը խո՜ր իմաստ ունի՝ Արմատը հա՜սկն է՝ Արևով լցված, … Սրանից ավել էլ ի՞նչպես գրեմ, Որ դու հասկանաս: |