Ֆրանսիայի Ֆրանսուա Առաջին (1494 – 1547 թթ.) թագավորի գլխավոր արխիվարիուս և համատեղության կարգով նաև քահանայի պարտականություններ կատարող ոմն Բարո, որին «Գասկոնցի» մականունն է ունեցել, երիտասարդ տարիներին հաճախ մի որևէ պալատական տիկնոջ հետ է գիշերել ու մեկ գիշերվա ընթացքում կարողացել է առնվազն 20 անգամ հաճույք պարգևել տվյալ տիկնոջը: Իսկ առավոտյան նա սովորություն է ունեցել ներողություն խնդրել, որ սեռական պատշաճ հզորություն չի կարողացել դրսևորել:

«Ներեցե՛ք, խնդրո՛ւմ եմ, անկարողությունս, տիկի՛ն, առավել լավ չեմ կարող, քանի որ երեկոյան դեղ եմ խմել»:

Ավելի ուշ նա հրաժարվել է հոգևոր կոչումից, իսկ ծերության շրջանում լրիվ խեղճացել է, թեպետ նրա գլխավոր «զենքը» երիտասարդ տարիներին մեծ քանակությամբ նյութական բարիքներ է կորզել իր ազնվազարմ երկրպագուհիներից: