Այսօր որոշեցի խաղալ քեզ հետ: Այսօր ես արթնացա, և հիշու՞մ ես մեր «անցած օրերը»:
Որոշել եմ այսօր նույնն անել, ինչ մենք միասին մի ժամանակ: Կվերցնեմ հեռախոսը և քեզ էլ ինձ հետ կարթնացնեմ:
- Հա՜ զարմացա՞ր:
Ինչու՞ է նա հիշել ինձ:
Ցավն այն է, որ քեզ չէի մոռացել, այդ դու ես, որ անունս թողել ես անցյալում ՝ չհասկանալով, որ անցյալն էլ է հյուր գալիս: :
Եկ այս օրվան անուն տանք ես և դու: Դու ասա անցյալից հյուր իսկ ես կասեմ, որ քեզ այս օրվանից ուղարկում եմ անցյալ:
Նայում եմ պատից կախված և լու՜ռ իր գործն անող ժամացույցին, որն այսօր իմ ընկերն է:
-Արդեն ժամն է:
Ես ճանապարհ ընկա: Քայլում եմ գեղեցիկ աշնանային փողոցով:
Չէ՜ այսօր դու չես իմ հյուրը, այսօր ես պետք է քեզ իշեցնեմ մեր «անցած» ամե՜ն օրը:
Արդեն դուրս ես գալիս տանից, իսկ ես ինչպես մի ժամանակ սպասում եմ քեզ:
-Մոտեցա և ամու՜ր գրկեցի:

Նյութը ամբողջությամբ կարդացեք այստեղ ՝
http://henzo-manucharyan.blogspot.com/2013/11/blog-post_27.html