Քեզ չե՛մ ասում «Թող ի՛նձ, գնա՜»

Այլ ասո՜ւմ եմ. – Հեռո՜ւ մնա,

Գուցե հեռվից շատ չտանջե՜ս

Չչարչարե՜ս,

Թե չէ վայրի գազանի պե՜ս

Կրծոտում ես

Թե ի՜նձ,

Թե՜ քեզ:

Երբ քո մասին տո՜ղ եմ գրում՝

Հիվանդանո՜ւմ

Դո՜ղ եմ դառնում,

Լա՜ցս է գալիս

Քո հաճելի գոյությունից,

Ասես մեկն ինձ թռցնում է վեր ամպերից

Մեկ էլ վերցնում գետնով տալիս…

Ինձ ասացին, որ մեծանա՜ս

Նրա մասին կմոռանա՜ս,

Հիմա արդեն տարի՜քս առել-

Սիրո մասին չե՛մ մոռացել:

Ես ասենք թե՜ գլուխը քա՜րը,

Ա՜խր ի՜նքն էլ չի մոռացել՝

Ձյութի նմա՜ն ինձնից կպել,

Իր կամակոր դի՜րքն է դրել:

Ա՜խր, ի՞նչ եմ Սեր քեզ արել,

Որ մինչ հիմա՜ չես մոռացել,

Ո՛չ խոսքե՜րս է ուզում լսել,

Ո՛չ չլսել…

Արի՜ վերջին անգամ նստե՜նք,

Մարդավարի՜ մի լուրջ խոսենք,

Չե՛մ ցանկանում, որ դու գնաս,

Բայց ուզո՜ւմ եմ հեռու մնաս:

… Ա՜խ, ո՜ւր էր թե հեռանայիր

Ու ես էլ քեզ ցանկանայի՜

Քո չգալո՜վ

Խենթանայի՜: