ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ

Անվերջ հեռուներից դու մեզ սովորեցրիր քեզ հետ հոգևոր հադիպումների ի փոխանակ քո ներկայության:
Դու անընդատ կառուցեցիր անհայտից եկող ու քո հայրենիքում խաչվող ճանապարհը, որը դարձավ միակը և որն այսօր ընդամենը մի քիչ էլ է հեռացել:
Քեզ ճանաչելով ես գիտեմ, որ դու կկարողանայիր հանել որոշների «գանգամաշկը» . Դրանց հետ դու դեռ այն ժամանակ էլ համաձայն չէիր: Դու կարող էիր չթողնել հոկտեմբերի 27, 16-ի քառօրյա, 18-ի թավիշ, 20-ի կոտորած, 22-ի խեղկատակություն: Քո անհամաձայնությունը անհայրենիք, գիշակեր ու ակուշտ ոհմակի հետ անհամատեղելի էր: Դու հիմա էլ փուշ ես դրանց կոկորդին: Դու այսօր էլ քո անհաս հեռուներից սեղմում ես դրանց ակուշտ, ճողված երախը:
Ժամանակը դեռ կուսուցանի այն սերնդին, ով արժանի կլինի քեզ` միակին, ով մի քիչ ուշացած, բայց հաստատ կշարունակի քո իմացած Երկրի վերադարձի ծանր առաքելությունը:

Որոշ թերուսների կթվա, թե վերոգրյալը սենտիմենտ է կամ անհույս ճիգ. Հոգ չէ դրանց անստվեր ու անհայրենիք վերջը մոտ է որովհետև Գազանը շուտով կկործանվի ու նեռը կթողնի հայաստանը:

Ծնունդտ Շնորհավոր Վանո
Հասմիկ Մելքոնյան Գյումրի