Լսելով «Երկակի ստանդարտներ» եզրույթը, հիշեցի մի պատմություն: Բանակից զորացրվելուց հետո, տղան հետը ռուս կին է բերում: Բնական է, կինը հայերեն չէր կարող հասկանալ: Սկեսուրից որոշ հայհոյախառն բառեր լսելով, նրան թվում է, թե դրանք փաղաքշական խոսքեր են: Մի անգամ ամուսնուն ասում է. -Շուն, շան որդի .......և հայհոյանք: Անակնկալի գալով. ամուսինը ծեծում է նրան: -Ինչու՞ ես ծեծում, -լացակումած բողոքում է ռուսախոս կինը, -երբ մայրդ է ամեն օր այդ բառերն քեզ ասում, դու ժպտում ու ծիծաղում ես, իսկ երբ ես փորձեցի ասել, դու ինձ ծեծում ես: |