Նա քայլո՜ւմ էր Ու ոտքերով քա՜րշ էր տալիս սիրտն իմ խելառ, Սրտիս տեղը կրծքի տա՜կ էր- Հայտնվել էր ոտքերի տակ… Սի՜րտ ու ոտքե՜ր իրար գրկած Քայլո՜ւմ էին Փոշի ու կեղտ հագած մայթով, Չեմ առարկի - գեղեցիկ էր պատկերը այդ, Հոգեզմայլ... նաև՜ ցավոտ: Մի հեքիա՜թ էր փողոց ելել՝ Ճկուն-հմայք, կարոտաթև՜, Հեռանո՜ւմ էր սիրտս ավեր- Այնքան թեթև՜, այնքան թեթև՜: Նա չէ՛ր նայում ոտքերի տակ (Փարթամ կո՜ւրծքն էր խանգարում) Ինչպես սուզվող կարոտի նա՜վ Հեռանո՜ւմ էր, հեռանում… Կա՛նգ առ, նայի՜ր ոտքերիդ տակ՝ Կապույտներում կորած մի սիրտ, Չե՜ս ցանկանում սե՜րն իմ դառնալ- Կդիմանամ՝ միայն սիրտս լինի հանգիստ: |