Ափ առնեմ գոգիդ․ ծուփ-ծուփ, ալեկոծ
Ի՜նչ փոթորկալից հույզեր կարկանեմ,
Կմեկնեմ, ասես, ցոլքեր ոսկեզօծ,
Որ տխրությունդ իսպառ բեկանեմ։

Քանի տարերք ես, ով կին, ամբարում,
Շեղջակուտակ են հուշերդ անցյալի,
Գեղանազ չքնաղ, ի՞նչն է խանգարում,
Որ այսօր լինեմ ես քեզ անձկալի։

Հուշիկ կփարվեմ օրերիդ հևքին,
Չես էլ նկատի ոնց եմ երերում,
Այս քավարանում մաքրիր իմ հոգին,
Որ էլ չկորչեմ մութի եթերում։