Ամենաբա՜րձր աղմուկը սրտի՜նն է,

Երբ բղավում է

Թափառող ներկան կամ

Գալիքը թաքուն,

Տեսնես աշխարհում ուրիշ էլ ի՞նչ կա,

Որ մեզ բոլորիս իրա՜ր է կապում…

Աղմուկով ծնվո՜ւմ ենք, մահանո՜ւմ,

Աղմուկով սիրո՜ւմ ենք,

Աղմուկով ատո՜ւմ,

Նույնիսկ հոգով խուլ մարդն է

Պատե՜հ անպատեհ

Հաճախ աղմկում…

Ամենահետաքրքիրը սիրելու աղմուկն է,

Ամենադաժանը՝ խանդը աղմկող,

Մահվան աղմուկը ամենատաղտո՜ւկն է

Լռելու աղմուկը՝

Ամենակարող:

Դե ե՜կ ընթերցող, միասին լռենք

Ծիծաղի՛ աղմուկով,

Աղմուկով վշտի,

Ե՛կ չարհամարենք պոետի ստեղծա՜ծ

Աղմուկը սիրո՜ ու հրաժեշտի…