Երկու կաթիլ արցունք աչքերից իջան,
Ցած գլորվեցին իրար միացան
Միմյանց գրկեցին՝ մի մարմին դարձան,
Եվ գրկախառնված այդպե՝ս չորացան:
Նրանք մեծ սիրո ճանապարհ անցան...
Սիրո արցունքներ իմ յարին հասեք,
Մեկ-մեկ էլ նրա աչքերից հոսեք,
Նրա այտերին թաց հետքեր թողեք,
Նրա շուրթերին աղի համ թողեք,
Նրա հագուստին աղի հետք թողեք,
Թող նա էլ սիրո իմաստն իմանա,
Քաղցրի հետ մեկտեղ՝ աղին դիմանա՛:
Նրա աչքերից արցունքներ տեղան,
Դրանք թող աղի բլիթներ թվան:
Որ նա էլ սիրի, սիրել իմանա,
Սիրո ցավերին ինձ պես դիմանա:

• Սերյոժա Հովհաննիսյան «Վարդագույն լույսեր»