Նախագիծը ոչ միայն լուծումներ չի տալիս և խորացնում է ճգնաժամը, այլ նաև անելանելի վիճակ է ստեղծում և ելքեր չի տալիս այդ ճգնաժամից դուրս գալու համար: Սա է ամենավտանգավորը: Մտահոգությունը կայանում է նրանում, որ իրավական ճանապարհով փակվում են այս ճգնաժամից դուրս գալու հնարավորությունները: Ես թույլ կտայի ինձ համաձայնվել փոփոխություններին, եթե դատական իշխանության անկախության իրական երաշխիք տեսնեի:

Սահմանադրական բարեփոխումների հասարակական պահանջը երբեք ներքևում չի ձևավորվում: Սրա քաղաքական կարևորությունը ձևավորվում է վերևներում: Շարքային քաղաքացին, նույն գյուղացին` իրավական, քաղաքական, վերլուծական կարողություններ չունի, որ կարողանա գիտակցել, թե իր խնդիրների հիմնական աղբյուրը որտեղից է գալիս:

Առաջին տպավորությամբ՝ խայտառակ փնթի կազմված փաստաթուղթ է, հենց ներկայացված փաստաթղթում առկա են բազմաթիվ հակասություններ և ավելին՝ այս փաստաթղթի փաթեթում ներառված են ձևակերպումներ, որոնք որևէ այլ ժողովրդավար երկրի Սահմանադրության մեջ հնարավոր չէ գտնել:
Մասնավորապես խորհրդարանական երկփուլանի ընտրությունը: «Երկփուլանի ընտրություն» հասակցությունը որևէ այլ ժողովրդավար երկրի Սահմանադրության մեջ չկա: Ես հարց եմ տալիս՝ եթե, օրինակ, երկրորդ տեղը զբաղեցրած կուսակցությունը ինչ-ինչ պատճառներով, օրինակ, իրեն չի բավարարել ընտրության արդյունքները, կամ գտնում է, որ դրանք արդար չեն եղել, հրաժարվում է մասնակցել երկրորդ փուլին, ի՞նչ է լինելու: Փակուղի: Որևէ լուծում այս նախագիծը չի առաջարկում:

Նոր Սահմանադրության նախագիծն առաջին տպավորությամբ լավն է՝ բացի նախագահի մասով: Ինձ բնավ դուր չի գալիս, որ նախագահին պետք է ընտրեն ինչ-որ ընտրիչ-մնտրիչներ, ինչ-որ թվեր, թվաբանություններ են մեջտեղ բերել: Ինձ դուր չի գալիս անկախությունից ու ժողովրդի ընտրությունից զրկված նախագահ ունենալը: Ես դա ճիշտ չեմ համարում:

Սահմանադրական բարեփոխումներն ուղղված չեն իշխանությունների վերարտադրությանը: Նախագիծը դրված է հանրային քննարկման, և յուրաքանչյուր ոք կարող է կարծիք հայտնել: Կարծիքները կամփոփվեն և կներկայացվեն աշխատանքային խմբին: Սահմանադրության փոփոխության մասին բազմաթիվ կարծիքներ հնչել են, այսօր այդ հարցը խնդիր չէ:

Սահմանադրությունը չէ, որ մեղավոր է մեր այս վիճակի համար: Այսպես ասած` մենք կարող ենք Սահմանադրություն չունենալ և լավ երկիր լինել, և, հակառակը, ունենալ լավ Սահմանադրություն և չլինել լավ երկիր: Գրեթե բոլոր վատ ապրող երկրների սահմանադրութունները իդեալական են, որովհետև վերցրել են զարգացած երկրներից, ադապտացիա են արել: Հարկավոր է պարզապես կիրառել այդ օրենքները: