ՀՀ մշակույթի նախարարի պաշտոնում` Հանրային ռադիոյի նախկին գործադիր տնօրեն Արմեն Ամիրյանի նշանակումը մշակույթի գործիչների մոտ նոր հույսեր ու սպասելիքներ է արթնացրել: Անդրադառնալով նշանակմանը՝ շատերը հույս են հայտնել, որ հայ մշակույթը փրկվելու հնարավորություն ունի: Մինչդեռ, ոմանք գտնում են, նախկին նախարարը այնպիսի բարբարոսությունների հեղինակ դարձավ, որոնց հետևանքները դեռ երկար կհիշեցնեն իրենց մասին, իսկ Արմեն Ամիրյանի ընտրությունը բոլորովին էլ հաջող չէ:
Այսօրվանից հայ մշակույթը փրկվելու շանս ունի...
Բավականաչափ լավ ճանաչում եմ Արմեն Ամիրյանին և կարող եմ ասել, որ նրա նշանակումը շատ ճիշտ որոշում էր: Ինձ համար կարևորն այն է, որ նա ճաշակով, բանիմաց, գրագետ մարդ է և կարծում եմ` շատ բան կփոխի մշակույթի ոլորտում: Ոչ մի համեմատություն Հասմիկ Պողոսյանի հետ: Ես կարծում եմ, որ այս 10 տարիներին մեր մշակույթն ուղղակի անդունդին է հասել, ճահիճի մեջ է և այսօր երևի շատ մշակույթի գործիչներ են ուրախ այս որոշմամբ, որովհետև հասկանում են, որ այս պահից արդեն հույս կա, որ հայ մշակույթը կփրկվի: Ես անձամբ այսօր SMS եմ արել Հասմիկ Պողոսյանին, և նա կարդացել է:
Մինչև սերունդ չփոխվի, գողացողի հոգեբանությունը չփոխվի, ում էլ նշանակեն՝ բան չի փոխվելու: Ամիրյանին չեմ ճանաչում, գիտեմ Հանրային ռադիոն է ղեկավարել, հաղորդավար է եղել, բայց, իրոք չեմ ճանաչում, չգիտեմ՝ կկարողանա՞ ղեկավարել, չի կարողանա, չեմ կարող ասել:
Պիտի ազնիվ մարդ լինի, ձեռքը չտանի բյուջեն գռփելու նպատակով: Ինձ թվում է՝ ընդամենն այն գումարները, որոնք նախատեսվում են կոնկրետ մշակույթի տարբեր ոլորտների համար, թատրոններ, թանգարաններ և այլն, այնպիսի մարդ պետք է լինի, որ չգողանա, գող չպիտի լինի: Չգիտեմ՝ այդպիսի մարդ մնացե՞լ է Հայաստանում, այն էլ այդ սերնդի մեջ, որովհետև այդ սերունդը լույս գողացող սերունդ է, ես էլ նրանց հետ միասին: Մեր սերունդը լույս գողացող սերունդ է եղել, «զդաչի» չտվող, այ էն կոպեկը՝ մանրը չտվող սերունդ է եղել: Մեր սերունդն ապուշ-ապուշ լոզունգներ գոռալով, բայց գործարանից, թատրոնից, ամեն տեղից գողացող սերունդ է եղել, գող սերունդ է եղել: Էդ բանվորի ու գյուղացու երկիր չէր, գողի երկիր էր:
Նմանատիպ մարդն է արժանի զբաղեցնելու մշակույթի նախարարի պաշտոնը: Նա և´ ադմինիստրատիվ ռեսուրս ունի, և´ կառվարման փորձառություն ունի, և´ ազգային նկարագիր ունի, և´ իր ղեկավարած «Հանրային ռադիոն» երբևէ ապազգային և ցածրաճաշակ հաղորդում եթեր չի հեռարձակել` ի տարբերություն և´«Հանրային Հեռուստատեսության» և շատուշատ լրատվամիջոցների: Բացի այդ, Արմեն Ամիրյանը լավագույնս ճանչում է նաև ազգային մշակույթը:
Հասմիկ Պողոսյանին ազատելու որոշումը շատ ուշացած քայլ է: Այդ կինն այնպիսի բարբարոսությունների հեղինակ դարձավ, որոնց հետևանքները դեռ երկար կհիշեցնեն իրենց մասին: Իսկ Արմեն Ամիրյանի ընտրությունը բոլորովին էլ հաջող չէ:
Հայ երկիրը որ փրկենք, կհասնենք նաև մշակույթի մասնակի հարցին...