Այսօր ՎԱՐԴԱՆ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ հետ պատգարակով դատարանից հանեցին և մեկուսարան տարան բոլորիս...
Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներին...
Մտավորականությանը...
Արվեստագետներիս...
Բոլորիս հասկացրեցին, որ մենք ընդամենը այս մեծ ու անբարո կարուսելից կախված տիկնիկներ ենք, իշխանության մատներից կախված խամաճիկներ...
Երկրի իշխանությունների որոշ ներկայացուցիչներ, օգտագործելով իրենց սեփականությունը դարձած ոստիկանությունն ու դատարանը՝ հասկացրեցին բոլորիս, որ Մարտի 1-ը չի ավարտվել, որ այսօր էլ ահա այսպես, գեբելսյան «քաղաքակրթությամբ» կարող են բոլորիս ոչնչացնել՝ ցույց տալով իրենց ուժն ու ցինիզմը...
Լիսկայի մարդասպան ընտանիքին արդարացնող Զինվորական դատախազը երկրի Գլխավոր դատախազ դարձավ, փաստաբանին վաստակավոր փաստաբանի կոչում տվեցին...
Հավանաբար, վաղն Արամ Թամազյանին Հաղթանակի շքանշան կտան՝ մոռացության տալով նրա ձախավեր գործունեությունը Գլխավոր դատախազի պաշտոնում, Կոտայքի դատավորին նոր պաշտոն կտան, քննիչին Քննչականի պետ կդարձնեն...
Այսօր խրախճանք կլինի Արամ Թամազյանի, ՀՀ ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանի, այս անբարոյականության բոլոր բեմադրիչների տներում...
Ու ծափ կտան բոլորով, կհրճվեն, որ Պարույր Սևակի սպանության սցենարը նորովի կրկնեցին՝ իհարկե, որոշակի սխալներ թույլ տալով...
Վարդան Պետրոսյանը փշի նման մտել էր շատերի կոկորդը, Վարդան Պետրոսյանը ճշմարտությունն էր հնչեցնում բեմերից...
Այլանդակության դեմ հայելի պարզողին չեն ներում...
Բայց իշխանություններից ոմանք հաղթեցին մեզ՝ արվեստագետներիս, մտավորականներիս...
Նրանք ապացուցեին, որ մեզ կարող են բարոյապես սպանել, ոչնչացնել...
Ապացուցեցին, որ ցինիզմն է իրենց զենքը...
Ու այսքանից հետո մենք դարձյա՞լ պիտի լռենք...